Ik kwam in Hengelo terecht en daar ontmoette ik een baas, die zat in een kamer, deur open. En de eerste de beste dag, ik had een plaats in de personeelszaal. En daar liep hij maar, in…uit…in…uit, naar Jan, naar Pieter, naar Klaasen. Toen ben ik naar hem toegegaan. Mijnheer van Vessem, waarom loopt u die zaal in en uit? Nou, ik moet toch dit weten en ik moet toch dat weten, zei hij. Ik zei:”waarvoor zit ik hier?” Ik moet toch het personeel leiden hier. Dat is toch mijn taak. Hij heeft mij later, in Groningen, waar hij bij een bijeenkomst was tegen anderen verteld: “Die, die heeft mij geleerd hoe ik baas moest zijn.” De deur ging dicht bij hem en die bleef dicht. En het personeel…klapte. Dat is niet een kwestie van je doet het voor je genoegen, nee, dat doe je niet voor je genoegen. Je moet het doen, omdat het niet anders kan.
In Hengelo moest het hele leggerarchief omgegooid worden. Al die leggers lagen op Gemeente. Er werd dus gezegd: “ is dit noodzakelijk”? We kunnen ze beter allemaal op alfabetische volgorde gooien. Het is makkelijker, bij verhuizingen blijven de leggers liggen. We legden ze dus inspectiegewijs op alfabetische volgorde. Ook deze operatie is feilloos verlopen. Maar ook het personeel de ruimte gegeven om mee te doen. Dat bleken bijna alle medewerkers te zijn. De hele klus werd in een paar avonden geklaard. Ik ben uiteindelijk maar 13 maanden in Hengelo geweest.
Ik had daar een inspecteur die schaakte. Dus hebben we daar een schaakclub gemaakt. Ik vroeg ook aan het personeel: “ doen jullie ook wel eens wat, zoals toneel of zo”? Ik heb daar een toneelgroep opgericht (ma deed ook mee).
Bij het afscheid van de dienst in Hengelo ontving een mooi boek over sterrenkunde (dit is thans in bezit van zoon Ben).
1e foto: Mijn moeder en ik in de speeltuin van recreatiepark Waarbeek.
2e foto: Mijn zus Edith in de achtertuin van Perseusstraat 8 in Hengelo.
3e foto: Bussen staan klaar bij het station van Hengelo voor vertrek.