Hoe vinden atheïsten moraliteit en een doel om voor te leven zonder dogma? Hieronder kunt u lezen hoe ik daarover denk.
Ik vind hoop en stimulering in de wonderlijke en inspirerende ontdekkingen en de vooruitgang, die wij elke dag als beschaving ondernemen. Een mooie Hubble-foto is niet zomaar een plaatje, genomen van een ver oord. Het is een uitbreiding van de grenzen van de menselijke ontdekkingen, het opnieuw tekenen van onze grenzen van wat mogelijk is. Kennis is een einde in zichzelf, maar er komt ook geen einde aan. Ziektes genezen, landbouwkundige ontdekkingen, en biologische, aardse en cosmologische ontdekkingen veranderen constant onze wereld en ook ons perspectief.
Een prachtig muziekstuk, een fantastisch kunstwerk, de aansporing om de complexiteit van de wetenschap te ontrafelen en de liefde voor de dichtkunst enz. Het is niet allemaal even makkelijk. Een artiest lijdt om zijn creatie te voltooien, een wetenschapper zit nachten achtereen voor een ontdekking en mensen zijn soms zo geïnspireerd bezig, dat ze de liefde en warmte van hun familie, vriendschappen en geliefden opofferen.
Vertrouwen in de mensheid is iets anders dan vertrouwen in een onzichtbare entiteit die over het bestaan regeert. Persoonlijke en moralistische moed, liefde en nieuwsgierigheid zijn waarneembaar. Vertrouwen is niet noodzakelijk om te geloven dat mensen die kracht bezitten. Alhoewel vertrouwen dat de mensheid zal volharden is anders. Dat vertrouwen is de hoop en overtuiging dat er anderen zijn die hetzelfde voelen als jij.
Het feit dat er geen dictator in de hemel is maakt je meer vrij. Het feit dat je nergens heen gaat na je dood maakt het leven zelfs meer waardevol. Het feit dat je geliefden niet ergens heen gaan na hun dood maakt ook hen nog meer waardevol. Hier je tijd volmaken geeft betekenis. Wees verzekerd dat je geliefden zich geliefd voelen en omarm deze waardevolle vergankelijke verbanden.
De zoektocht naar vragen is helder voor zichzelf. Antwoorden die je vindt creeëren meer vragen en dat is goed, omdat je bevredigd voelen je bewegingloos maakt en zonder doel in het leven. Er zal altijd iets zijn om naar uit te zien, te verlangen, iets om voor te strijden, iets dat mensen samenbrengt. We zijn veroordeeld om samen te komen.
Er is geen paradijs en we zullen die ook nooit vinden. Het zoeken is mooi genoeg voor mij. De enige betekenis van het leven is wat het voor onszelf betekent, wat we er zelf van maken en daar betekenis aan geven.
Je leven is tijdelijk, maar je bent een onderdeel van iets dat voortduurt.
Kijk alleen maar eens naar deze website. Hier heb ik voldoening in om jullie deelachtig te maken van mijn rijke leven met de vele hobby's en de foto's die ik hier en daar geplaatst heb. En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn vrouw, onze zonen en onze kleinzonen. Dat is toch prachtig om voor te leven en de warmte en liefde die dat geeft. En dat allemaal zonder een opperwezen om in te geloven. Het leven is prachtig.
Levenskunst
Je leeft in een wereld met veel vrijheid. Een vrijheid die je koestert, die je vreugde en ruimte geeft om invulling te geven aan jouw leven. Deze vrijheid vraagt tegelijkertijd ook om te werken aan de groei naar jouw persoonlijkheid. Wie ben ik? Vragen als "Hoe wil ik leven?" en "Hoe wil ik met anderen omgaan?" komen dan naar boven.
Bezig zijn met deze vragen is een praktische invulling van levenskunst. Jij neemt zelf de regie in wat je overkomt en laat niet over aan de omstandigheden. Jij zelf kiest hoe je omgaat met wat je tegenkomt. Wat is de praktische invulling dan? Het is in ieder geval geen zelfgerichte zoektocht naar een luxueus leventje, maar meer een zoektocht, een reis naar jezelf. Aandacht, zelfreflectie, oefenen, tijdbeleving en dat samen met andere mensen. De motivatie is de verantwoordelijkheid voor jezelf.